Dag 35 Zondag 31 mei 2015 Portomarin - Vinos, 64 km, totaal 2.757 km

Vandaag alweer de op een na laatste dag op de fiets, tenminste daar gaan we van uit, morgen is onze gladiolentocht,  niet in Nijmegen maar in Santiago de Compostela. We dachten dat het vandaag een vrij rustige dag zou worden, maar dat viel echt heel erg tegen. Het begon gelijk met 13 km klimmen waarvan 1 km 10% en dat valt niet mee op de bijna nuchtere maag. Die ontbijtjes in Spanje bestaan uit twee stukken geroosterd brood met jam en een kop koffie en eventueel een nog een sapje. Daarom zitten Rob en ik meestal om 10.30 u alweer aan de koffie met een lekker broodje, dat heb je gewoon nodig met al die inspanningen. Ondanks het magere ontbijt passeerden we tijdens de beklimming 3 Uruguayanen en een Duits echtpaar. Tussen het klimmen en dalen maken we ook altijd tijd voor 'n praatje.  Vandaag kwamen we Niek Poort uit Soesterberg opnieuw tegen, nu bij het ontbijt en onderweg tijdens de koffie. Niek is 70 en fietst voor de 2e keer naar Santiago. Over de 1e keer heeft hij jaren later op basis van zijn aantekeningen een boek voor zichzelf geschreven en daarnaast veel over de Camino gelezen.  Over twee weken komen zijn beide zoons hem in Santiago ophalen, dus hij doet rustig aan, alle tijd. Vlak voor de koffie kwamen we ook een groep Braziliaanse lopers luid zingend tegen. Vervolgens heb ik de fiets bij een terras neergezet en ben naar de Brazilianen teruggelopen en al filmend deed ik een poging om op z'n Braziliaans te dansen. Prompt begonnen ze alle 4 (waarvan 3 vrouwen) naast te zingen weer te dansen en met de heupen te swingen, voor mij onbegonnen werk. Dit was voor mij toch wel het hoogtepunt van de dag. Het gemaakte filmpje zullen we op 'n later moment toevoegen, via wifi lukt dit niet. Een laatste ontmoeting was met een echtpaar uit Volkel  (weer Brabant) dat de omgekeerde route fietste van Santiago naar Nederland. Die krijgen het moeilijk dachten wij, hebben nauwelijks tijd om in conditie te raken. Maar wijzelf kregen het toch onverwachts ook nog moeilijk. We hadden via booking.com een hotelletje gereserveerd aan een meer niet ver van onze route. Helaas bleken we aan de verkeerde kant van het meer uit komen waardoor we nog diverse zware klimmetjes moesten maken om weer aan de goede kant te geraken. Bij aankomst waren we echter alle inspanningen vergeten. We kwamen in een prachtige omgeving terecht waar we die avond de enige gasten waren en waar ons door moeder en dochter Anna een hele lekkere maaltijd werd voorgeschoteld.

Vandaag had ik het gevoel dat ik ondanks de geweldige- maar soms ook moeilijke tijd die wij samen hebben gehad langzaam maar zeker weer terugverlang naar thuis, naar Toos, de kinderen Stijn en Willem, schoondochter Lieke, schoonmoeder, de rest van de familie, vrienden en buurt (ook de brede kant). Natuurlijk wil ik zo snel mogelijk Jasper en de rest van de familie Steendijk bezoeken. Ook wil ik weer eens een biertje op de Radboud gaan drinken bij het Aesculaafje of met oud collega's bij het Haantje in Nijmegen en ook ben ik benieuwd naar mijn (groente)tuin. Na woensdag zal ik er weer allemaal tijd voor krijgen.

*** Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens **